Afscheid nemen van je paard

Je paard mag in een periode van 6 maanden niet worden geslacht als hij medicijnen heeft gekregen die niet geregistreerd zijn, maar wel op ‘de positieve lijst' staan. De dierenarts registreert dat in zijn paspoort. Als je paard middelen krijgt die niet geregistreerd zijn en ook niet op de positieve lijst staan, komt het sowieso niet meer in aanmerking voor de slacht.

Het invullen en ondertekenen van het VKI-formulier is de verantwoordelijkheid van de paardeneigenaar. De dierenarts voorziet hem van de nodige informatie, bijvoorbeeld met behulp van visitebrieven. Dat duurt soms wel enkele dagen. Gaat dat ten koste van het welzijn van je dier, kies dan voor euthanasie.

De Federale Overheidsdienst Volksgezondheid, Veiligheid van de Voedselketen en Leefmilieu is bevoegd voor dierenwelzijn en de regelgeving rond slacht en levensbeëindiging.

Het alternatief voor het slachthuis is euthanasie. Daarvoor neem je best contact op met je dierenarts. Levensbeëindiging gebeurt meestal in de stal, zodat je paard rustig en comfortabel in zijn eigen omgeving is. Het is ook mogelijk om het in de kliniek te laten uitvoeren. Eerst wordt je viervoeter via een injectie in een diepe slaap gebracht, zoals bij een operatie. Daarna krijgt je paard een volgende injectie met een overdosis aan anestheticum. Vervolgens houdt de dierenarts je dier nauwlettend in de gaten tot het overleden is. Je mag je paard bij de kliniek achterlaten. Het zal daar voor destructie worden opgehaald. Als je paard in de stal is geëuthanaseerd, overleg je met de dierenarts en staleigenaar wanneer je het laat ophalen.

Anders dan in landen als Frankrijk en Engeland is het in België verboden om je gestorven paard te begraven. Als je dier thuis of in de stal overlijdt, moet je dat binnen 24 uur melden aan een erkend ophaler van kadavers van landbouwdieren. Vaak haalt zo’n bedrijf het lichaam de eerstvolgende werkdag op. Ben je mestbankaangifteplichtig, dan betaal je per ophaling 123,95 euro. Maar voor veel paardenliefhebbers is destructie verschrikkelijk. Het enige alternatief dat dan overblijft is crematie. Het crematorium verzorgt in dat geval het transport naar de uitvaartgelegenheid.

Bij de crematie van een paard heb je twee opties. Bij een standaardcrematie wordt je dier in zijn stal opgehaald. In het crematorium wordt zijn lichaam in een groep gecremeerd. Zijn as wordt daarna in de tuin van het crematorium uitgestrooid. Je kunt er ook voor kiezen om je dier individueel te laten cremeren. Dat maakt het mogelijk om zijn as daarna mee te nemen in een urn.

Meer en meer huisdierencrematoria leggen zich toe op de uitvaartverzorging van grote huisdieren. Toch kan je niet overal terecht. Dat komt omdat er bij het cremeren van paarden veel meer komt kijken dan bij de crematie van kleine huisdieren. Het crematorium moet een milieuvergunning verkrijgen en voldoen aan wettelijke eisen rond uitstoot. In België zijn dat er maar enkele. Laat je door je dierenarts informeren over de locatie het dichtst bij jou in de buurt.

Zorg voor een mooi aandenken aan je paard. De blijvende herinnering aan je trouwe vriend helpt je bij het rouwproces. Bewaar bijvoorbeeld een hoefijzer of een pluk van zijn manen of staart. Het haar van je paard is geschikt om te verwerken in een mooi sieraad. Net als zijn as. Natuurlijk is het ook mogelijk om de as in een urn te bewaren of uit te strooien op een plek waar je paard graag kwam.