Hondentaal

Bange honden voelen zich ongelukkig en zijn onrustig. Het is dan ook belangrijk om je hond gerust te stellen. Hoe merk je aan je hond dat hij bang is?

• Het vermijden van oogcontact.
• Staart tussen de poten.
• Eén voorpoot een beetje omhoog.
• Trillen.
• Zacht janken (dit kan ook een teken van pijn zijn).
• Geeuwen.
• Wat urine laten lopen.
• Hijgen en kwijlen.
• Oogwit laten zien, kijken vanuit de ooghoeken.
• Opgezette haren op de schouders en de rug.

Zorg dat je hond zich veilig voelt. Hoe je dit doet, hangt af van de reden waarom hij bang is. Vaak helpt het wanneer het baasje naast hem komt zitten en rustig tegen hem praat. Hij weet dan: ik ben niet alleen, mijn baasje beschermt mij.

Angst kan ook door een geluid komen, bijvoorbeeld een trein die voorbijrijdt. Leid je hond dan af met spelletjes.

Je hond gelukkig houden is heel belangrijk. Blijf daarom controleren of je hond het naar zijn zin heeft. Hoe laat hij dit merken?

• Breeduit kwispelen.
• Met zijn rug en schouders over de grond rollen.
• Oren naar achter, de staart omhoog, knipperende ogen en een ontspannen open bek,  zonder dat je zijn tanden ziet.
• Speelsheid.

Is een hond ongelukkig als hij niet heel de dag speelt of kwispelt? Nee, ook honden hebben hun rustmomenten nodig waarbij ze lekker lui met hun ogen dicht liggen.

Een hond kan ook boos zijn. Een boze hond is er één waar je goed op moet letten, hij is onrustig en kan onverwacht reageren:

• Opgezette haren op de schouders en de rug.
• Een enkele scherpe korte blaf op lage tot halfhoge toonhoogte.
• Lichaam een beetje naar voor gebogen en de pootjes staan schrap.
• Grommen en eventueel tanden laten zien.
• De hond kijkt je recht aan (dit noemt men fixeren).
• Oren duidelijk naar voren gericht met ontblote tanden en een gerimpelde neus.
• Bijtintentie (zonder daadwerkelijk te bijten).
• Stijve hoge kwispel met een kleine, korte uitslag of trilling.

De lichaamstaal van een boze hond lijkt op die van een bange hond. Soms is het verschil moeilijk te zien. Een boze hond moet je kalmeren om problemen te voorkomen. Laat je hond naar zijn mand of bench gaan en haal mogelijke prikkels die hem irriteren weg. Pas als hij weer rustig is, roep je de hond weer bij je. Beloon je hond nooit als hij boos is.

Blaffen is vaak een roep om aandacht, maar kan ook een manier zijn om iets of iemand op afstand te houden. Je hond heeft dan ook verschillende soorten blaffen. Je hoort aan de snelheid en toonhoogte wat hij bedoelt:

• Snel blaffen, normale toonhoogte: je hond is alert, maar niet bang.
• Een of twee scherpe, korte blaffen, op normale toon of hogere toon: begroetingsblaf.
• Voortdurend langzaam blaffen, op lage toonhoogte: je hond is onrustig en voelt zich bedreigd.
• Een reeks blaffen, met gematigde tot lange intervallen: een teken van eenzaamheid.
• Een steeds hoger wordende ‘stotterblaf’: een uitnodiging om te gaan spelen.

Blaft je hond onnodig vaak? Probeer de reden te achterhalen en die weg te nemen. Werkt dit niet, neem dan contact op met een hondengedragstherapeut.

Je hond bijt niet zomaar. Hij heeft daar een goede reden voor: zelfverdediging. Hij voelt zich bedreigd door iets of iemand. Zoek uit waar je hond zich bedreigd door voelt zodat je de bijtreactie kan voorkomen en je hond zich weer veilig voelt.

Voorbeelden van zaken waar je hond zich door bedreigd kan voelen:

• Onbekende geluiden.
• Zijn voeding wordt weggepakt voordat hij klaar is met eten.
• Zijn lievelingsspeeltje is een paar keer bij hem weggepakt.
• Pups worden weggehaald.
• Pijn of straf.

Een rustige omgeving is belangrijk voor je hond. Dat neemt al veel irritatie weg. Als je hond bijt zonder dat je de oorzaak weet of ziet, schakel dan een gedragsdeskundige in. 

Honden hebben zeer goede oren en horen daarom het verschil tussen allerlei geluiden en toonhoogtes. Een kort en bondig commando verstaan ze en na wat oefenen snappen ze heel goed wat ze moeten doen op jouw commando.

Maar je lichaamstaal vertelt je hond nog veel meer. Sta je rechtop en maak je je rug recht, dan straal je zelfverzekerdheid uit. Voel je je angstig of onzeker, dan ziet je hond dat aan je houding en je blik. Heb je een goede band met je hond, dan zal hij naast je komen liggen of staan, en zo mogelijk zijn kop op jouw schoot leggen. Dat is zijn manier om je bij te staan.